کپسولهای آتشنشانی چه انواعی دارند؟
تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۲۷۸۸۵
آفتابنیوز :
همه ما به طور مختصر با کپسول آتش نشانی آشنا هستیم و میدانیم که کپسول آتش نشانی یک وسیله ضروری برای خاموش کردن آتش محسوب میشود که برای خاموش کردن آتش مورد استفاده قرار میگیرد. این کپسولها به صورت دستی قابل حمل هستند و شما میتوانید به محض رخ دادن آتش سوزی سریعا اقدام به خاموش کردن آن اتش بکنید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نکات مهم برای استفاده از خاموش کنندهها
برای خاموش کرد آتش هنگام آتش سوزی، حواستان باشد که در جای مناسبی قرار بگید و بعد اهرم را فشار دهید. لولهای که محتویات خاموش کننده از آن خارج میشود را به سمت چپ و راست هدایت کنید. این کار را حتی پس از خاموش شدن آتش نیز ادامه دهید. زیرا شاید جرقهای باقی مانده باشد و در کنار گازهای خارج شده از آتش خاموش شده قرار بگیرد و باعث انفجار ناگهانی شود. این اتفاق برای مکانهای سربسته میواند خطری بزرگ باشد. فراموش نکنید که به محض اینکه کارتان با کپسول آتش نشانی تمام شد، اقدام به شارژ آن بکنید که اگر حادثه دیگری پیش آمد با کپسول خالی شوکه نشوید.
کپسولهای آتش نشانی چه انواعی دارند؟
کپسول آتش نشانی آب و گاز که پر استفادهترین کپسول آتش نشانی محسوب میشود برای خاموش کردن آتش حاصل از چوب و به طوری کلی جامدات مناسب است. هنگامی که این نوع کپسول را تکان میدهید، صدایی مانند صدای آب به گوشتان میخورد که در برخی از این خاموش کنندهها کمی ضد یخ نیست وجود دارد. وجود ضد یخ در آن برای دمای زیر ۴ درج مورد استفاده قرار میگیرد.
همچنین کپسول آتش نشانی پودر و گازبرای خاموش کرده آتش حاصل از مشقات نفتی محسوب میشود. برای خاموش کردن آتش حاصل از مایع خاموش کنندههای فوم یا کف گزینه مناسبی هستند. با قرار گرفتن کف روی شعله روی آتش مانعی ایجاد میشود که نمیگذارد اکسیژن به آن برسد و در نتیجه خاموش میشود. این نوع کپسولهای آتش نشانی چگالی کمتری نست به خاموش کنندههای آب دارند و هنگامی که اقدام به خاموش کردن آتش میکنید، این ماده روی مایعات قرار میگیرد و از رسیدن هوا به آن جلوگیری میکند و موجب خاموش شدن آتش میشود.
هشدار: برای خاموش کردن آتش سوزی حاصل از مایعات به هیج وجه از خاموش کنندههای آب استفاده نکنید. زیرا چگالی آب بالا است و بدین ترتیب مایعات قابل اشتقال وی آب حرکت کرده و آتش انتشار مییابد.
خاموش کنندههای co۲ و پودری چه تفاوتی با هم دارند؟
این دو خاموش کننده از دو طریق یعنی ظاهری و کاربردی با هم تفاوت دارند که شامل موارد زیر میباشد:
ظاهری
کپسول co۲ یک سیلندر بدون داشتن خط جوش روی بدنه اش است و دهانه خروج آن مانند یک قیف است در حالی که کپسول پودری به این شکل نیست.
کاربردی
همچنین از نظر کاربردی میتوان به این موضوع اشاره کرد که کپسولهای پودری بیشتر مورد استفاده قرار میگیرند، زیرا این نوع کپسولها برای هر نوع آتشی قابل استفاده هستند، اما کپسول co۲ برای آتش سوزیهای الکتریکی و مایعات اشتغال زا مانند نفت مورد استفاده قرار میگیرد.
البته خاموش کنندههای پودری به دو قسمت پودر شیمیایی و پودر خشک تقسیم میشوند که در ادامه برای شما شرح میدهیم:
پودر خشک
این نوع پودر برای اطفاء آتش سوزیهای فلزات قابل اشتغال همچون سدیم، میزیم، آلومینیوم و ... استفاده میشود که خود آنها دارای چند نوع هستند:
۱) نوع s - ترکیبی از کلور سدیم، کلرو پتاسیم و کارو باریم که پس ا ریختن روی آتش یک لایه ضخیمی روی آن ایجاد میکند و آن را خاموش میکند.
۲) نوع c: از گل خشک، گرافیت، کلرور سدیم و خون خشک شده حیوانات تشکیل شده است. نوع دیگری از این خاموش کنندهها وجود دارد که پایه آن سدیم کلراید همراه ترموپلاستیک میباشد.
پودر شیمیایی
پودر شیمیای نیز مانند پودر خشک به دو قسمت تقسیم میشود که شامل:
- پودر شیمیایی معمولی با پایه بی کربنات سدیم، بی کربنات پتاسیم، بی کربنات اوره پتاسیم و پتاسیم کلراید است و برای خاموش کردن آتشهای کلاس B و C استفاده میشود.
- پودر شیمیایی چند منظوره که برای خاموش کردن آتش سوزیهای کلاس B و C مناسب است و همچنین پایه آن فسفات آمونیوم میباشد.
رنگ کپسولها
طبق استانداردی که برای رنگ کپسولها در نظر گرفته شده است میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- استانداردهای موجود هر کشور با هم فرق دارد.
- مورد دوم این است که استانداردها به زمان بستگی دارند. در قدیم کپسولها را رنگ میکردند و اکنون کپسولها به رنگ قرمز هستند.
- در اکثر کشورها مانند کشور ایران با یک توضیح نوشتاری یا تصویری روی کپسولهای مشخص میشوند.
منبع: https://www.kapsool۱۲۵.com/categories/۱۶-fire-extinguisher
منبع: آفتاب
کلیدواژه: کپسول آتش نشانی تبلیغات مورد استفاده قرار برای خاموش کردن آتش خاموش کننده ها کپسول آتش نشانی خاموش کننده برای خاموش پودر شیمیایی قرار می گیرد آتش سوزی کپسول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۲۷۸۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نور محبوسی که خاموش نشد
هر چند تقویمها را ساختهاند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خطکشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانهها به ما کمک میکند سری به روایتهای بهجامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرتها و یادآوریهایی با خود دارند. در این میان میتوان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمانها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشتههایی، برخی از این یادآوریها و ذکرها را بیاوریم.
مناسبتهای ماه شوال را که مرور میکنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آنطور که شنیدهایم و میدانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسلهای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومتدارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایتهای تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بیسابقه مردم به آن حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی بودن امام(ع) گزارشهای مختلفی وجود دارد که میتوان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندانهایی مخوف و سیاهچالها میپرداختند که در زیارتنامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، هارون گاهی برای تفریح به پشتبامی میرفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن را داخل زندان میبینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده میرود. هارون گفت: او از راهبان بنیهاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سختگیری میکنی؟ هارون گفت: چارهای نیست!
نخستینبار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذیالحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم بهحدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل میکردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوههایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راههای مختلف مسیر خود را تغییر دهند و به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بیخبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاستهایی که نشاندهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.
زهره هاشمی